عروسی نگیریم چی میشه؟

آقا حرف حقو زدی.دمت گرم.من مجرد واقعا حوصله عروسی و مراسم و این جور چیزا رو ندارم.افرادی رو که فقط ممکنه نسبت خانوادگی دور دارند و هر چمد سال هم نبینی چرا باید در یک شب هم رو ببینی و با هزار نفر احوال پرسی های بیخود کنی و خنده های تسنعی کنی با این جمع نا آشنا.من که فکر میکنم از من اانرژی فکری کشیده بشه که تا یکماه نیاز به استراحت و ریلکس کردن داشته باشم.واقعا اینا چه مسخره بازی هستش.دو نفر میخوان با هم ازدواج کنن برن محضر عقد خونده بشه و برن خونه خودشون و اگه دوست داشتن با هم برن یک هفته ، دو هفته سفر و خرج کنن و دوتایی لذتشو ببرن.واقعا مراسم چیز مزخرفی هست

بسم خالق عشق بخوای عشق واقعی بیاد تو زندگیت لازمه صداقت و سادگی باشه اینطور که شروع کنیم محبت و احساس و درک کردن کم کم تبدیل به عشق میشه یعنی در واقع هر چیزی بهایی داره ،بهاش هم هزینه کردن زیاد و ریخت و پاش نیست محبت و همدلی و قلب نورانی و الهی داشتن و به تعبیری هم میشه گفت خودشناسی و رشد تو انسانیته.

عروسی گرفتن یا نگرفتن خیلی وقتام برمیگرده به روحیات ادما.من خانم ۵۰ ساله میشناسم نگرفتن براش هنوزم که لباس عروس میبینه حسرت میخوره.یکی هم نه،مثل اقای دکتر عزیزی شاید واقعا براش مهم نباشه.شاید شنیدن اینکه حسرت به دل خانم میمونه از نظر اقایون مسخره باشه ولی برای بعضی ها واقعا همینطوره و ممکنه تو جنبه های دیگه زندگیش تلثیربزاره،،به نظرم لباس پوشیدن و یه دورهمی ساده با هم فکری هر دوشون باشه.ا

به نظر من وقتی صحبت از عروسی میشه تالار های تشریفاتی و اتلیه و عکاسی های فرمالیته،و باغ و..چند نوع غذا و...میاد به ذهنمون..میشه خیلی ساده تر برگزار کرد که هر دو طرف راضی باشن.مثلا خیلی از گروه های جهادی هستن که لباس های عروسی و کت و شلوارداماد رایگان میدن.میشه ماشین ساده خودتون تزیین کنید،ولیمه در حد اشنایان خودتون یک مدل بدین،و چند عکس صرفا برای یادگاری( نه لزوما فیلمبرداری که اصلا نگاهشم نمیکنید بعدهاا)چرا انقدر سختش میکنیم..اگر مسئله ازدواج اسانه همه جا اسان باشه لطفا،برای هر دو طرف لطفا🙂هم دختر خانم ها اقایونو درک کنن،هم اقایون صفر و صدی نگاه نکنن.لطفاا🙂

انشاالله بهترینها برای همه