به کدام مشاور مراجعه کنیم؟
جوانی كه می‌خواهد ازدواج كند؛ معمولاً با افراد دیگر مشورت می‌كند. از مواردی كه باید بدان توجه كند؛ آن است كه برای مشورت، فرد واجد شرایطی را انتخاب كند. چنانچه مشاور انتخاب شده صلاحیت لازم را نداشته باشد؛ چه بسا كه او را به سویی هدایت كند كه نه تنها مشكلی از او حل نكند، بلكه مشكلات دیگری نیز برایش ایجاد نماید.
در ازدواج اصل بر مشورت است؛ اما مشاور باید واجد شرایط باشد. معمولاً كسی كه می‌خواهد ازدواج كند، پدر، مادر و بزرگان فامیل را در جریان می‌گذارد و با آنان مشورت می‌كند. گاه نیز از روحانیون، و سالخوردگان نظرخواهی می‌شود و بالاخره بعضی به استخاره نیز روی می‌آورند. به هر حال چون ازدواج امر مهمی است؛ معمولاً مشاوره و كنكاش در آن مطرح است؛ ولی طرف مشورت غالباً واجد شرایط نیست.
پدر، مادر، پدر بزرگ، مادر بزرگ، عمه، خاله، بزرگان و سالخوردگان هیچ كدام نمی‌توانند از همه جنبه‌ها چنین مسئله‌ای به این مهمی را بررسی کند. چرا؟ چون هر فردی که می‌بینید، برمبنای تجربیات گذشته خود، نگاه شخصی‌اش به زندگی و دیده‌هایش می‌تواند شما را راهنمایی کند. اما مشاور ازدواج کسی است که نه تنها تجربه‌ای بسیار بیشتر از اطرافیان شما در مواجهه با مشکلات ازدواج داشته، بلکه علم این کار را هم دارد و می‌داند چطور باید درباره آینده ازدواج شما قضاوت کند. مشاور ازدواج به تست‌های روانشناسی، بیماری‌های روانی، شیوه‌های سنجش تفکر و ترسیم نیمرخ روانی فرد آگاه است و این چیزی است که او را از یک فرد غیرمتخصص جدا می‌کند. او همچنین سال‌ها در زمینه ازدواج و مشکلات آن کار کرده و با افرادی بسیار متفاوت‌تر از آنچه اطرافیان شما دیده‌اند، مواجه شده است. پس قطعا حرفه‌ای تر عمل خواهد کرد.
مشاور ازدواج باید روان شناسی، جامعه شناسی، تعلیم و تربیت و از همه مهمتر روان شناسی جوان و نوجوان را بداند و به اصول و فنون مشاوره آشنا باشد و در زمینه مشاوره خانواده و به ویژه مشاوره ازدواج تجربه داشته باشد. چنین فردی باید حداقل دارای درجه فوق لیسانس در مشاوره با تخصص خانواده و ازدواج باشد همچنین صلاحیت‌های شخصیتی و اخلاقی لازم را داشته باشد؛ تا از عهده کار برآید
در ازدواج اصل بر مشورت است؛ اما مشاور باید واجد شرایط باشد. معمولاً كسی كه می‌خواهد ازدواج كند، پدر، مادر و بزرگان فامیل را در جریان می‌گذارد و با آنان مشورت می‌كند. گاه نیز از روحانیون، و سالخوردگان نظرخواهی می‌شود و بالاخره بعضی به استخاره نیز روی می‌آورند. به هر حال چون ازدواج امر مهمی است؛ معمولاً مشاوره و كنكاش در آن مطرح است؛ ولی طرف مشورت غالباً واجد شرایط نیست.
پدر، مادر، پدر بزرگ، مادر بزرگ، عمه، خاله، بزرگان و سالخوردگان هیچ كدام نمی‌توانند از همه جنبه‌ها چنین مسئله‌ای به این مهمی را بررسی کند. چرا؟ چون هر فردی که می‌بینید، برمبنای تجربیات گذشته خود، نگاه شخصی‌اش به زندگی و دیده‌هایش می‌تواند شما را راهنمایی کند. اما مشاور ازدواج کسی است که نه تنها تجربه‌ای بسیار بیشتر از اطرافیان شما در مواجهه با مشکلات ازدواج داشته، بلکه علم این کار را هم دارد و می‌داند چطور باید درباره آینده ازدواج شما قضاوت کند. مشاور ازدواج به تست‌های روانشناسی، بیماری‌های روانی، شیوه‌های سنجش تفکر و ترسیم نیمرخ روانی فرد آگاه است و این چیزی است که او را از یک فرد غیرمتخصص جدا می‌کند. او همچنین سال‌ها در زمینه ازدواج و مشکلات آن کار کرده و با افرادی بسیار متفاوت‌تر از آنچه اطرافیان شما دیده‌اند، مواجه شده است. پس قطعا حرفه‌ای تر عمل خواهد کرد.
مشاور ازدواج باید روان شناسی، جامعه شناسی، تعلیم و تربیت و از همه مهمتر روان شناسی جوان و نوجوان را بداند و به اصول و فنون مشاوره آشنا باشد و در زمینه مشاوره خانواده و به ویژه مشاوره ازدواج تجربه داشته باشد. چنین فردی باید حداقل دارای درجه فوق لیسانس در مشاوره با تخصص خانواده و ازدواج باشد همچنین صلاحیت‌های شخصیتی و اخلاقی لازم را داشته باشد؛ تا از عهده کار برآید