تقسیم وظایف در خانه
از چالش های زندگی مشترک، بخصوص در سالهای ابتدایی آن " تقسیم کار در خانه " است؛
امروزه برخلاف گذشته و به دلیل تغییر در سبک زندگی، بسیاری از مناسبات گذشته تغییر کرده اند و زنان و مردان پا به پای یکدیگر بار زندگی را بر دوش می کشند؛ در نتیجه این موضوع می تواند دلیل مهمی برای تقسیم وظایف همسران در زندگی مشترک باشد.
" کار خونه که چیزی نیست؛ یه کم جمع و جور کردن و غذا پختن "... خیلی از ما این جمله را بارها از نزدیکانمان شنیده ایم.
اما اداره یک منزل به راستی کار ساده ای نیست و با نگاهی از بیرون نمیشود این ماجرا را دید و حجم انبوه کار را اندازه گیری کرد، تا زمانی که خودمان وارد گود شویم.
پس وقتی صحبت از تقسیم کار می شود، باید فارغ از جنسیت به این موضوع نگاه کرد؛ چرا که حتی از دید شرع و قانون نیز زن موظف به انجام خدمات خانه داری نیست اما از آنجایی که عرفا در تقسیم کار، مردان دارای شغل بیرون از منزل برای کسب درامد زندگی هستند، زنان نیز انجام کارهای خانه‌داری را بر عهده خود می گیرند و در این باره حرفی ندارند، اما گاهی جریان به سمتی پیش می رود که زنان را تنها موظفان به انجام کار خانه می داند.
اما برای تقسیم کار در خانه چه باید کرد؟
" استفانی کونتز " استاد تاریخ و مطالعات خانواده، در روزنامه نیویورک تایمز می نویسد: " نحوه تقسیم کارها در داخل خانه یکی از دو عامل تعیین کننده مهم در تعیین میزان رضایت زنان از زندگی مشترک است."
همکاری و مشارکت داشته باشیم؛
زندگی مشترک یک ارتباط دو سویه است و زن و مرد در تمامی ابعاد آن با یکدیگر شریک اند.
اگر چه همسران باید برای انجام مسئولیت های خود حد و مرز تعیین کنند و طبقه بندی وظایف می تواند بر نظم و هماهنگی بیشتر زندگیشان تاثیرگذار باشد، اما مهم تر از آن درک این موضوع است که ازدواج بر پایه همراهی و مشارکت با یکدیگر است؛ بدون در نظر گرفتن من و تو.
همانطور که زنان امروزی برای تامین هزینه های زندگی پابه پای مردانشان کار می کنند و آنان را همراهی می کنند، مردان نیز باید در انجام امور خانه مشارکت داشته باشند.
پیامبر اکرم(ص) با آن همه عظمت و جلال از انجام هیچ کاری در خانه فروگذار نمیکردند؛ از همسر ایشان نقل شده که:
" وقتی خلوت می‌شد رسول خدا لباسش را می‌دوخت و کفشش را وصله می‌کرد و مانند سایر مردها در منزل کار می‌کرد."
گفتگو و برنامه ریزی کنیم؛
اولین گام برای هر موضوعی گفتگو است؛ صریح و با ذکر نمونه درباره شرح مسئولیت ها گفتگو کنیم و آنها را منصفانه بین یکدیگر تقسیم کنیم و به توافق برسیم؛
اگر این تقسیم بندی عادلانه، واقع بینانه و با در نظر گرفتن علاقمندیها و البته شرایط خود و طرف مقابلمان انجام شود، بدون کدورت و دلخوری به نتیجه مطلوبمان می رسیم و هر کاری ، چه کوچک و چه بزرگ به بهترین نحو ممکن انجام می شود و از همه مهم تر محیط خانواده بر مدار احترام، محبت و نظم و انضباط می چرخد.
در قبال مسئولیت ها بالغانه رفتار کنیم؛
ازدواج یعنی پذیرش مسئولیت؛ به این معنی که به آنچه وعده داده ایم عمل کنیم و تحت هیچ شرایطی از زیر بار آن شانه خالی نکنیم؛ به عبارت دقیق تر در قبال مسئولیت هایمان پاسخگو باشیم. مسئولیت ها و وظایفی که نیاز به قانون ندارند اما می توانند کیفیت و تداوم زندگی مان را تضمین کنند.
از تذکر و کنترل مدام دست برداریم؛
اگر مسئولیتی را بر عهده دیگری میگذاریم دائما او را کنترل و یا بازخواست نکنیم؛
در نظر داشته باشیم همسر ما فردی بالغ است که می تواند به تنهایی از عهده کارها به خوبی برآید و یا حداکثر در اثر تکرار به نحوه صحیح انجام کارها واقف شود.
کنترل مدام و ایراد گرفتن، ما را از زیر بار مسئولیت های بعدی فراری می دهد.
از یکدیگر قدردانی کنیم؛
همه ما انسان ها نیاز به دیده شدن، تعریف و تمجید داریم؛
به همسرمان نشان دهیم که زحمات او را می بینیم و بابت آنها از او متشکریم. قدردانی، یعنی دیدن کارهای طرف مقابل و بازگو کردن این اتفاق می تواند حس ارزشمندی و اعتماد بنفس همسرمان را بالا ببرد .
از همسرمان بخاطر توجه به خواسته هایمان و بخاطر زحماتش تشکر کنیم، بدون در نظر گرفتن نتیجه آن کارها، حتی زمانی که طبق روال و یا آنچه ما خواسته ایم پیش نرفته اند.
برای داشتن یک زندگی آرام و مطلوب باید تلاش کرد؛ در بسیاری از موارد با ساده ترین راهکارها می توان به آرامش و آسایش در زندگی مشترک رسید.
" ... آنچنانی که فقط خاطره ها می ماند. "
امروزه برخلاف گذشته و به دلیل تغییر در سبک زندگی، بسیاری از مناسبات گذشته تغییر کرده اند و زنان و مردان پا به پای یکدیگر بار زندگی را بر دوش می کشند؛ در نتیجه این موضوع می تواند دلیل مهمی برای تقسیم وظایف همسران در زندگی مشترک باشد.
" کار خونه که چیزی نیست؛ یه کم جمع و جور کردن و غذا پختن "... خیلی از ما این جمله را بارها از نزدیکانمان شنیده ایم.
اما اداره یک منزل به راستی کار ساده ای نیست و با نگاهی از بیرون نمیشود این ماجرا را دید و حجم انبوه کار را اندازه گیری کرد، تا زمانی که خودمان وارد گود شویم.
پس وقتی صحبت از تقسیم کار می شود، باید فارغ از جنسیت به این موضوع نگاه کرد؛ چرا که حتی از دید شرع و قانون نیز زن موظف به انجام خدمات خانه داری نیست اما از آنجایی که عرفا در تقسیم کار، مردان دارای شغل بیرون از منزل برای کسب درامد زندگی هستند، زنان نیز انجام کارهای خانه‌داری را بر عهده خود می گیرند و در این باره حرفی ندارند، اما گاهی جریان به سمتی پیش می رود که زنان را تنها موظفان به انجام کار خانه می داند.
اما برای تقسیم کار در خانه چه باید کرد؟
" استفانی کونتز " استاد تاریخ و مطالعات خانواده، در روزنامه نیویورک تایمز می نویسد: " نحوه تقسیم کارها در داخل خانه یکی از دو عامل تعیین کننده مهم در تعیین میزان رضایت زنان از زندگی مشترک است."
همکاری و مشارکت داشته باشیم؛
زندگی مشترک یک ارتباط دو سویه است و زن و مرد در تمامی ابعاد آن با یکدیگر شریک اند.
اگر چه همسران باید برای انجام مسئولیت های خود حد و مرز تعیین کنند و طبقه بندی وظایف می تواند بر نظم و هماهنگی بیشتر زندگیشان تاثیرگذار باشد، اما مهم تر از آن درک این موضوع است که ازدواج بر پایه همراهی و مشارکت با یکدیگر است؛ بدون در نظر گرفتن من و تو.
همانطور که زنان امروزی برای تامین هزینه های زندگی پابه پای مردانشان کار می کنند و آنان را همراهی می کنند، مردان نیز باید در انجام امور خانه مشارکت داشته باشند.
پیامبر اکرم(ص) با آن همه عظمت و جلال از انجام هیچ کاری در خانه فروگذار نمیکردند؛ از همسر ایشان نقل شده که:
" وقتی خلوت می‌شد رسول خدا لباسش را می‌دوخت و کفشش را وصله می‌کرد و مانند سایر مردها در منزل کار می‌کرد."
گفتگو و برنامه ریزی کنیم؛
اولین گام برای هر موضوعی گفتگو است؛ صریح و با ذکر نمونه درباره شرح مسئولیت ها گفتگو کنیم و آنها را منصفانه بین یکدیگر تقسیم کنیم و به توافق برسیم؛
اگر این تقسیم بندی عادلانه، واقع بینانه و با در نظر گرفتن علاقمندیها و البته شرایط خود و طرف مقابلمان انجام شود، بدون کدورت و دلخوری به نتیجه مطلوبمان می رسیم و هر کاری ، چه کوچک و چه بزرگ به بهترین نحو ممکن انجام می شود و از همه مهم تر محیط خانواده بر مدار احترام، محبت و نظم و انضباط می چرخد.
در قبال مسئولیت ها بالغانه رفتار کنیم؛
ازدواج یعنی پذیرش مسئولیت؛ به این معنی که به آنچه وعده داده ایم عمل کنیم و تحت هیچ شرایطی از زیر بار آن شانه خالی نکنیم؛ به عبارت دقیق تر در قبال مسئولیت هایمان پاسخگو باشیم. مسئولیت ها و وظایفی که نیاز به قانون ندارند اما می توانند کیفیت و تداوم زندگی مان را تضمین کنند.
از تذکر و کنترل مدام دست برداریم؛
اگر مسئولیتی را بر عهده دیگری میگذاریم دائما او را کنترل و یا بازخواست نکنیم؛
در نظر داشته باشیم همسر ما فردی بالغ است که می تواند به تنهایی از عهده کارها به خوبی برآید و یا حداکثر در اثر تکرار به نحوه صحیح انجام کارها واقف شود.
کنترل مدام و ایراد گرفتن، ما را از زیر بار مسئولیت های بعدی فراری می دهد.
از یکدیگر قدردانی کنیم؛
همه ما انسان ها نیاز به دیده شدن، تعریف و تمجید داریم؛
به همسرمان نشان دهیم که زحمات او را می بینیم و بابت آنها از او متشکریم. قدردانی، یعنی دیدن کارهای طرف مقابل و بازگو کردن این اتفاق می تواند حس ارزشمندی و اعتماد بنفس همسرمان را بالا ببرد .
از همسرمان بخاطر توجه به خواسته هایمان و بخاطر زحماتش تشکر کنیم، بدون در نظر گرفتن نتیجه آن کارها، حتی زمانی که طبق روال و یا آنچه ما خواسته ایم پیش نرفته اند.
برای داشتن یک زندگی آرام و مطلوب باید تلاش کرد؛ در بسیاری از موارد با ساده ترین راهکارها می توان به آرامش و آسایش در زندگی مشترک رسید.
" ... آنچنانی که فقط خاطره ها می ماند. "