آداب گفتگوی هدفمند با همسر
هنر گفتگوی سازنده یکی از مهم ترین مهارت ها برای شروع و تداوم هر رابطه ای ست.
فرقی نمی کند با چه کسی و کجا؛ نحوه گفتگو و سخن ما، شخصیت و درون مان را آشکار می کند و از آن مهم تر می تواند ما را در مسیر رسیدن به خواسته و مطلوبمان هدایت و یا گمراه کند؛ اگر بتوانیم درست، به وقت و بجا صحبت کنیم، چشم انداز پیش رو روشن و هموار می شود و البته برعکس هم...
این مهارت و هنر، در زندگی زناشویی و گفتگوی میان همسران میتواند بسیار نیرومند و پرقدرت عمل کند و اعجاز بیافریند.
زبان گفتگوی یکدیگر را بیاموزیم؛
پیش نیاز صحبت و گفتگوی موثر با همسر، شناخت تفاوت هاست؛
برای مثال زنان جزئی نگر هستند و در تعاریفشان از تعداد کلمات بالاتری استفاده می کنند و ماجرا را شرح و بسط می دهند و البته مردان برعکس؛
زنان این توانایی را دارند که در طی مکالمه به طور همزمان درباره چند موضوع به تفضیل صحبت کنند و مردان به اصطلاح از این شاخه به آن شاخه پریدن را دوست ندارند؛
پس در این صورت شناخت تفاوت ها و بکارگیری زبان یکدیگر در طول ارتباط میتواند کمک بزرگی در جهت یک گفتگوی سازنده برای هر دو طرف باشد.
در گفتگو با مردان در نظر داشته باشیم که آنان مختصر، کوتاه صحبت می کنند و بطور مصداقی ماجرا را درک می کنند و زنان برعکس، با شرح دادن جزئیات و بسط دادن ماجرا گفتگو می کنند.
خوب گوش کنیم؛
گاهی همه خواسته طرف مقابل از ما همین یک جمله ساده ست؛ " من را بشنو "
خوب گوش کردن همانقدر مهم است که خوب گفتن؛
گاهی ما تنها نیاز به شنیده شدن داریم؛
" بیا درددل کنیم، با دو استکان چای کمر باریکِ لب سوزِ قند پهلو " والسلام...
جهان زیباتر از قبل می شود و زندگی شیرین تر.
نیاز به شنیده شدن را برای همسرمان شرح دهیم و از او بخواهیم هر از گاهی تنها برای چند دقیقه ما را بشنود؛
و از این طرف ماجرا نیز، توجهمان را بیشتر کنیم و با علم به اینکه همسرمان گاهی نه به نصیحت و توضیح و راهکار ما ، که تنها به چند دقیقه شنیده شدن و توجه نیاز دارد و بس.
زندگی همینقدر ساده است اگر درست نگاه کنیم.
زمان گفتگو را درست انتخاب کنیم؛
مدیریت زمان و از آن مهم تر مدیریت رابطه، هنر بزرگی ست؛ چه بسیار انسان های درستی که از این هنر بی بهره اند و سلامت زندگیشان را ساده به خطر می اندازند؛
ناراحتی و گله و شکایت و دلخوری را بگذاریم برای بعد؛
بسیاری اوقات ما نقاط مشترکی برای گفتگو داریم اما مدیریت بحران نه؛
بیایید گفتگو را بگذاریم برای بعد؛
- " بعد " یعنی زمانی که همسرمان آسودگی و فراغت بیشتری دارد.
- " بعد " یعنی زمانی که هر دو از شدت ناراحتی و خشم در حال انفجار نیستیم؛
- و " بعد " یعنی آن لحظه ای که می تواند اتفاقا ناب ترین لحظه اکنون ما باشد؛ در کمال آرامشِ خیال، با بازگو کردن ناراحتی ها و ناملایمتی هایی که سعه صدر بر بسیاری از آنان سرپوش می گذارد و نجاتشان می دهد.
به اعجاز کلمات ایمان داشته باشیم و کمی حوصله کنیم... گاهی زمان بزرگترین نجات دهنده ست.
از گوشه و کنایه در گفتگو اجتناب کنیم ؛
امام باقر (ع) می فرمایند: " بهترین سخنی که دوست دارید مردم به شما بگویند، به آنها بگویید. "
اگربه دنبال گفتگویی سازنده و راهگشا هستیم، از سرزنش کردن یکدیگر دست برداریم؛
لذت گفتگوی آرام و بدور از هیاهو را در فضای متشنج جاروجنجال و همراه با سوءتفاهم از دست ندهیم.
بدور از کنایه و توهین، دروغ و افترا و یا تحمیل عقاید به یکدیگر، با احترام و لحنی آرام و رعایت جانب عدالت به ذکر موردی خواسته ها و نیازهایمان بپردازیم و مشکلات گذشته را در بحث امروز جاری نکنیم؛ خواه طرف مقابل با ما موافق باشد یا مخالف.
گفتگو میدان جنگ نیست که برد و باخت در آن مهم باشد؛ ما می توانیم در عین مخالف بودن با نظرات یکدیگر، برای توضیح و برطرف کردن سوءتفاهم ها به توافقی دو طرفه برسیم.
همدردی و همدلی یکی از مهترین شروط گفتگوی موثر است؛
خودمان را بجای طرف مقابل بگذاریم و از دید او به موضوعات نگاه کنیم؛ هم ذات پنداری میتواند ما را به همدلی برساند و راه را بر بسیاری از مشکلات بندد.
" همدلی " یعنی درک دنیای شخصی طرف مقابل انگار که دنیای خودمان است؛ با تمام عواطف و احساساتی که او در حال تجربه کردنشان است.
" چو بشنوی سخن اهل دل مگو که خطاست. "
فرقی نمی کند با چه کسی و کجا؛ نحوه گفتگو و سخن ما، شخصیت و درون مان را آشکار می کند و از آن مهم تر می تواند ما را در مسیر رسیدن به خواسته و مطلوبمان هدایت و یا گمراه کند؛ اگر بتوانیم درست، به وقت و بجا صحبت کنیم، چشم انداز پیش رو روشن و هموار می شود و البته برعکس هم...
این مهارت و هنر، در زندگی زناشویی و گفتگوی میان همسران میتواند بسیار نیرومند و پرقدرت عمل کند و اعجاز بیافریند.
زبان گفتگوی یکدیگر را بیاموزیم؛
پیش نیاز صحبت و گفتگوی موثر با همسر، شناخت تفاوت هاست؛
برای مثال زنان جزئی نگر هستند و در تعاریفشان از تعداد کلمات بالاتری استفاده می کنند و ماجرا را شرح و بسط می دهند و البته مردان برعکس؛
زنان این توانایی را دارند که در طی مکالمه به طور همزمان درباره چند موضوع به تفضیل صحبت کنند و مردان به اصطلاح از این شاخه به آن شاخه پریدن را دوست ندارند؛
پس در این صورت شناخت تفاوت ها و بکارگیری زبان یکدیگر در طول ارتباط میتواند کمک بزرگی در جهت یک گفتگوی سازنده برای هر دو طرف باشد.
در گفتگو با مردان در نظر داشته باشیم که آنان مختصر، کوتاه صحبت می کنند و بطور مصداقی ماجرا را درک می کنند و زنان برعکس، با شرح دادن جزئیات و بسط دادن ماجرا گفتگو می کنند.
خوب گوش کنیم؛
گاهی همه خواسته طرف مقابل از ما همین یک جمله ساده ست؛ " من را بشنو "
خوب گوش کردن همانقدر مهم است که خوب گفتن؛
گاهی ما تنها نیاز به شنیده شدن داریم؛
" بیا درددل کنیم، با دو استکان چای کمر باریکِ لب سوزِ قند پهلو " والسلام...
جهان زیباتر از قبل می شود و زندگی شیرین تر.
نیاز به شنیده شدن را برای همسرمان شرح دهیم و از او بخواهیم هر از گاهی تنها برای چند دقیقه ما را بشنود؛
و از این طرف ماجرا نیز، توجهمان را بیشتر کنیم و با علم به اینکه همسرمان گاهی نه به نصیحت و توضیح و راهکار ما ، که تنها به چند دقیقه شنیده شدن و توجه نیاز دارد و بس.
زندگی همینقدر ساده است اگر درست نگاه کنیم.
زمان گفتگو را درست انتخاب کنیم؛
مدیریت زمان و از آن مهم تر مدیریت رابطه، هنر بزرگی ست؛ چه بسیار انسان های درستی که از این هنر بی بهره اند و سلامت زندگیشان را ساده به خطر می اندازند؛
ناراحتی و گله و شکایت و دلخوری را بگذاریم برای بعد؛
بسیاری اوقات ما نقاط مشترکی برای گفتگو داریم اما مدیریت بحران نه؛
بیایید گفتگو را بگذاریم برای بعد؛
- " بعد " یعنی زمانی که همسرمان آسودگی و فراغت بیشتری دارد.
- " بعد " یعنی زمانی که هر دو از شدت ناراحتی و خشم در حال انفجار نیستیم؛
- و " بعد " یعنی آن لحظه ای که می تواند اتفاقا ناب ترین لحظه اکنون ما باشد؛ در کمال آرامشِ خیال، با بازگو کردن ناراحتی ها و ناملایمتی هایی که سعه صدر بر بسیاری از آنان سرپوش می گذارد و نجاتشان می دهد.
به اعجاز کلمات ایمان داشته باشیم و کمی حوصله کنیم... گاهی زمان بزرگترین نجات دهنده ست.
از گوشه و کنایه در گفتگو اجتناب کنیم ؛
امام باقر (ع) می فرمایند: " بهترین سخنی که دوست دارید مردم به شما بگویند، به آنها بگویید. "
اگربه دنبال گفتگویی سازنده و راهگشا هستیم، از سرزنش کردن یکدیگر دست برداریم؛
لذت گفتگوی آرام و بدور از هیاهو را در فضای متشنج جاروجنجال و همراه با سوءتفاهم از دست ندهیم.
بدور از کنایه و توهین، دروغ و افترا و یا تحمیل عقاید به یکدیگر، با احترام و لحنی آرام و رعایت جانب عدالت به ذکر موردی خواسته ها و نیازهایمان بپردازیم و مشکلات گذشته را در بحث امروز جاری نکنیم؛ خواه طرف مقابل با ما موافق باشد یا مخالف.
گفتگو میدان جنگ نیست که برد و باخت در آن مهم باشد؛ ما می توانیم در عین مخالف بودن با نظرات یکدیگر، برای توضیح و برطرف کردن سوءتفاهم ها به توافقی دو طرفه برسیم.
همدردی و همدلی یکی از مهترین شروط گفتگوی موثر است؛
خودمان را بجای طرف مقابل بگذاریم و از دید او به موضوعات نگاه کنیم؛ هم ذات پنداری میتواند ما را به همدلی برساند و راه را بر بسیاری از مشکلات بندد.
" همدلی " یعنی درک دنیای شخصی طرف مقابل انگار که دنیای خودمان است؛ با تمام عواطف و احساساتی که او در حال تجربه کردنشان است.
" چو بشنوی سخن اهل دل مگو که خطاست. "