با کودک لوس خداحافظی کنید
اگر آرزویتان این است که کودک خوش رفتار تربیت کنید، آنها را از عشق و علاقه‌ای که دارید سیراب کنید، اما قوانین کلی را هم وضع کنید تا رفتارهای ناپسند کودکتان از بین برود. جزئیات این قوانین از خانه‌ای تا خانه دیگر متفاوت است. اما کلیات آن همین نکاتی است که در ادامه می‌آید.
محدودیت ساده و واضح تعیین کنید
شرایطی را فراهم کنید که در آن کودک نتواند هر برداشتی که دوست دارد از گفتار شما داشته باشد. در این صورت او دیگر به میل و سلیقه خود رفتار نکرده و با توجه به محدودیت‌هایی که شما وضع کرده‌اید رفتار می‌کند. نکته مهم این است که همیشه نسبت به آنچه که وضع می‌کنید، نگاهی طولانی مدت داشته و نسبت به حرفی که زده‌اید پایبند و قاطع باشید.
به صحبت کردن غیر موثر خاتمه داده و پیامدهای سفت و سختی بنا کنید. البته نباید با خشم و غضب برخورد کنید. کودکان به محدودیت های منطقی نیاز دارند تا رشد کنند، ولی آنها نباید احساس طردشدگی و درماندگی کنند و تصور نمایند دیگر والدین شان آنها را دوست ندارند.
به التماس‌های کودک توجهی نکنید
التماس کردن شیوه هوشمندانه‌ای است که کودکان برای رسیدن به خواسته‌های فراتر از محدودیت‌های موجود از آن بهره می‌گیرند. اگر یک بار به خواسته التماس گونه کودک گوش داده و به آن عمل کنید، در واقع راه را به او نشان داده‌اید تا بتواند دفعات بعدی نیز با متوسل شدن به همین استراتژی به خواسته‌هایش برسد.
از او دلیل بخواهید
اگر کودک تمایل به انجام کاری دارد که شما به عنوان والدین او نظر مشخصی دربار آن ندارید و مطمئن نیستید که بپذیرید یا نه، از او بخواهید که دلیل قانع کننده‌ای برایتان ارائه کند تا مجاب شوید خواسته‌اش را قبول کنید.
از ناامید شدن کودک نترسید
از شکست خوردن و ناتوانی فرزندتان ناراحت نشوید. به کودک یاد دهید احساس ناامیدی در هر حالتی روی می‌دهد، اما باید از آن برای به دست آوردن پیروز‌های بزرگ بعدی استفاده کرد.
کودک را به تحرک وادارید
زمانی که کودک تلاشی برای به دست آوردن چیزی نکرده و در ساده‌ترین شرایط ممکن خواسته‌هایش را برآورده می‌کنید، در حقیقت او را ناخواسته، لوس و راحت طلب تربیت می‌کنید. بنابراین شرایط را طوری فراهم کنید کودک برای به دست آوردن آنچه که دوست دارد تلاش زیادی به خرج داده و حتی دست به ابتکارعمل هم بزند.
زیاد تأکید و پافشاری نکنید
سر مسائل معمول مانند مسواک زدن، خاتمه دادن به بازی رایانه‌ای و یا رفتن به رختخواب، به هیچ وجه درگیر چانه زنی بی انتها با کودکان خود نشوید. زیرا، فرزندان به اندازه کافی باهوش هستند که اهمیت بهداشت فردی و یا سر موقع خوابیدن را بفهمند؛ بنابراین، نیازی نیست که این موارد را هزاران بار برای آنها یادآوری کنید.
محدودیت ساده و واضح تعیین کنید
شرایطی را فراهم کنید که در آن کودک نتواند هر برداشتی که دوست دارد از گفتار شما داشته باشد. در این صورت او دیگر به میل و سلیقه خود رفتار نکرده و با توجه به محدودیت‌هایی که شما وضع کرده‌اید رفتار می‌کند. نکته مهم این است که همیشه نسبت به آنچه که وضع می‌کنید، نگاهی طولانی مدت داشته و نسبت به حرفی که زده‌اید پایبند و قاطع باشید.
نظم دایمی ایجاد کرده و عواقب آن را توضیح دهید
به صحبت کردن غیر موثر خاتمه داده و پیامدهای سفت و سختی بنا کنید. البته نباید با خشم و غضب برخورد کنید. کودکان به محدودیت های منطقی نیاز دارند تا رشد کنند، ولی آنها نباید احساس طردشدگی و درماندگی کنند و تصور نمایند دیگر والدین شان آنها را دوست ندارند.
به التماس‌های کودک توجهی نکنید
التماس کردن شیوه هوشمندانه‌ای است که کودکان برای رسیدن به خواسته‌های فراتر از محدودیت‌های موجود از آن بهره می‌گیرند. اگر یک بار به خواسته التماس گونه کودک گوش داده و به آن عمل کنید، در واقع راه را به او نشان داده‌اید تا بتواند دفعات بعدی نیز با متوسل شدن به همین استراتژی به خواسته‌هایش برسد.
از او دلیل بخواهید
اگر کودک تمایل به انجام کاری دارد که شما به عنوان والدین او نظر مشخصی دربار آن ندارید و مطمئن نیستید که بپذیرید یا نه، از او بخواهید که دلیل قانع کننده‌ای برایتان ارائه کند تا مجاب شوید خواسته‌اش را قبول کنید.
از ناامید شدن کودک نترسید
از شکست خوردن و ناتوانی فرزندتان ناراحت نشوید. به کودک یاد دهید احساس ناامیدی در هر حالتی روی می‌دهد، اما باید از آن برای به دست آوردن پیروز‌های بزرگ بعدی استفاده کرد.
کودک را به تحرک وادارید
زمانی که کودک تلاشی برای به دست آوردن چیزی نکرده و در ساده‌ترین شرایط ممکن خواسته‌هایش را برآورده می‌کنید، در حقیقت او را ناخواسته، لوس و راحت طلب تربیت می‌کنید. بنابراین شرایط را طوری فراهم کنید کودک برای به دست آوردن آنچه که دوست دارد تلاش زیادی به خرج داده و حتی دست به ابتکارعمل هم بزند.
زیاد تأکید و پافشاری نکنید
سر مسائل معمول مانند مسواک زدن، خاتمه دادن به بازی رایانه‌ای و یا رفتن به رختخواب، به هیچ وجه درگیر چانه زنی بی انتها با کودکان خود نشوید. زیرا، فرزندان به اندازه کافی باهوش هستند که اهمیت بهداشت فردی و یا سر موقع خوابیدن را بفهمند؛ بنابراین، نیازی نیست که این موارد را هزاران بار برای آنها یادآوری کنید.