قواعد به پای هم پیر شدن را بیاموزید
همه ی ما دوست داریم که زندگی مشترک عاشقانه ای داشته باشیم ، یکدیگر را دوست بداریم ، فرزندان موفقی تربیت کنیم و در کنار هم به خواسته هایمان برسیم و در یک کلام به پای هم پیر شویم . چقدر این جمله آشناست! دعایی که پدرمان در شب ازدواج وقتی دست به دستمان می کرد ، در گوشمان خواند : ان شاالله به پای هم پیر شوید اما شاید ما آن شب در سپیدی لباس عروس و سیاهی لباس داماد گم بودیم و به تنها چیزی که فکر نمی کردیم ، همین قرار مهم بود.
اصلا چند در صد از عروس و داماد ها روز ازدواج شان را روز مهم ترین عهد زندگی شان می دانند ، آنقدر که مکان برگزاری جشن و گل روی ماشین عروس و فبلمبردارو غذا و آرایشگاه و غیره مهم است ، به این موضوع فکر می کنیم که اینهمه مقدمات برای چیست؟ اینکه فقط دو نفر به یک خانه ی مشترک بروند و متاسفانه طبق مد این روزها به یک سال نرسیده خانه های شان را جدا کنند؟
به نظر من همین یک جمله ی ساده می تواند مهم ترین عامل خوشبختی باشد. به پای هم پیر شدن . اگر با خط درشت این جمله را بنویسیم و جایی در چهاردیواری خانه ی مان نصب کنیم که هر روز چند بار چشم مان به آن بیافتد ، آنوقت دیگر ملکه ی ذهنمان می شود که قرار است به پای هم پیر شویم پس چرا به خاطر این موضوع کوچک یا آن موضوع گذرا ،زندگی خودمان و یکدیگر را تلخ کنیم.
قرار نیست مادر تو با من تند حرف زد یا خواهرت به من اعتنا نکرد یا چرا خانه ی ما کوچک است و سفرهای خارجی نمی رویم ،باعث شود از هم جدا شویم.قرار است با هم بمانیم تا موهایمان رنگ دندان هایمان شود و روزی بازی نوه هایمان را نگاه کنیم و بگوییم : چه زود گذشت اما چه خوب که کنار تو گذشت.
پس حالا که می خواهیم یک عمر با هم باشیم باید یاد بگیریم علاوه بر دوست داشتن یک دیگر ،به خواسته ها و نیازهای هم توجه کنیم. با هم حرف بزنیم و نگفته هایی که آزارمان می دهد را با کلمات مناسب بیان کنیم . به رفتار یکدیگر دقت کنیم و شباهت ها را زیر ذره بین بگذاریم و ازتفاوت ها نردبانی بسازیم برای صعود به تکامل .
باید یاد بگیریم ، احترام گذاشتن را چون اکسیژن در همه ی لحظاتمان و در هر شرایطی بر خود واجب کنیم و با ستایش یکدیگر و گفتن خوبی هایی که در دل تمجید می کنیم ، به طرف مقابل بفهمانیم که چقدر برایمان ارزشمند است .
باید یاد بگیریم که تفاهم موهبتی ماورایی نیست که خود به خود به برخی از زوج ها داده شود بلکه ساختنی است و فرمول خاص خود را دارد و آنها که مواد لازم را به میزان کافی کنار هم قرار می دهند به نوش داروی تفاهم دست پیدا می کنند.
باید یاد بگیریم که اعتماد ،چیزی نیست که اگر خراب شد بتوان به سادگی آنرا دوباره به دست آورد پس صداقت را در رفتارهایمان فراموش نکنیم .
باید یاد بگیریم هر ارتباطی نیاز به گذشت دارد و اگر تنها خود را ببینیم خیلی زود آن هایی را که دوست داریم از دست می دهیم و ارتباط با همسر از این قاعده مستثنی نیست.
باید یاد بگیریم .خیلی چیزها هست که برای به پای هم پیر شدن باید آموخت .اما ما شمع و چراغا رو روشن می کنیم و همسایه ها رو خبر می کنیم و با کلی سر و صدا به زیر سقف مشترک می رویم و فراموش می کنیم قواعد به پای هم پیر شدن را بیاموزیم.
راستی شما هم دوست دارید به پای هم پیر بشین؟
اصلا چند در صد از عروس و داماد ها روز ازدواج شان را روز مهم ترین عهد زندگی شان می دانند ، آنقدر که مکان برگزاری جشن و گل روی ماشین عروس و فبلمبردارو غذا و آرایشگاه و غیره مهم است ، به این موضوع فکر می کنیم که اینهمه مقدمات برای چیست؟ اینکه فقط دو نفر به یک خانه ی مشترک بروند و متاسفانه طبق مد این روزها به یک سال نرسیده خانه های شان را جدا کنند؟
به نظر من همین یک جمله ی ساده می تواند مهم ترین عامل خوشبختی باشد. به پای هم پیر شدن . اگر با خط درشت این جمله را بنویسیم و جایی در چهاردیواری خانه ی مان نصب کنیم که هر روز چند بار چشم مان به آن بیافتد ، آنوقت دیگر ملکه ی ذهنمان می شود که قرار است به پای هم پیر شویم پس چرا به خاطر این موضوع کوچک یا آن موضوع گذرا ،زندگی خودمان و یکدیگر را تلخ کنیم.
قرار نیست مادر تو با من تند حرف زد یا خواهرت به من اعتنا نکرد یا چرا خانه ی ما کوچک است و سفرهای خارجی نمی رویم ،باعث شود از هم جدا شویم.قرار است با هم بمانیم تا موهایمان رنگ دندان هایمان شود و روزی بازی نوه هایمان را نگاه کنیم و بگوییم : چه زود گذشت اما چه خوب که کنار تو گذشت.
پس حالا که می خواهیم یک عمر با هم باشیم باید یاد بگیریم علاوه بر دوست داشتن یک دیگر ،به خواسته ها و نیازهای هم توجه کنیم. با هم حرف بزنیم و نگفته هایی که آزارمان می دهد را با کلمات مناسب بیان کنیم . به رفتار یکدیگر دقت کنیم و شباهت ها را زیر ذره بین بگذاریم و ازتفاوت ها نردبانی بسازیم برای صعود به تکامل .
باید یاد بگیریم ، احترام گذاشتن را چون اکسیژن در همه ی لحظاتمان و در هر شرایطی بر خود واجب کنیم و با ستایش یکدیگر و گفتن خوبی هایی که در دل تمجید می کنیم ، به طرف مقابل بفهمانیم که چقدر برایمان ارزشمند است .
باید یاد بگیریم که تفاهم موهبتی ماورایی نیست که خود به خود به برخی از زوج ها داده شود بلکه ساختنی است و فرمول خاص خود را دارد و آنها که مواد لازم را به میزان کافی کنار هم قرار می دهند به نوش داروی تفاهم دست پیدا می کنند.
باید یاد بگیریم که اعتماد ،چیزی نیست که اگر خراب شد بتوان به سادگی آنرا دوباره به دست آورد پس صداقت را در رفتارهایمان فراموش نکنیم .
باید یاد بگیریم هر ارتباطی نیاز به گذشت دارد و اگر تنها خود را ببینیم خیلی زود آن هایی را که دوست داریم از دست می دهیم و ارتباط با همسر از این قاعده مستثنی نیست.
باید یاد بگیریم .خیلی چیزها هست که برای به پای هم پیر شدن باید آموخت .اما ما شمع و چراغا رو روشن می کنیم و همسایه ها رو خبر می کنیم و با کلی سر و صدا به زیر سقف مشترک می رویم و فراموش می کنیم قواعد به پای هم پیر شدن را بیاموزیم.
راستی شما هم دوست دارید به پای هم پیر بشین؟