آیین‌های غلطی که حریم خصوصی عروس و داماد را نقض می‌کند
اگر در مراسم‌های عروسی کمی دقت کرده باشید متوجه موقعیت‌هایی شده‌اید که در آنها بعضی از آدم‌ها بی‌ملاحظه بی‌محابا وارد حریم خصوصی عروس و داماد می‌شوند. اغلب هم از سر سوءنیت این کار را نمی‌کنند بلکه معتقدند همه رسم و رسوم ازدواج را باید تمام و کمال انجام دهند. شاید مثال زدن چند نمونه از این موارد بتواند ذهن این افراد را نسبت به اهمیت احترام گذاشتن به حریم خصوصی زوج و ترک رسوم اشتباه روشن کند.
عروسیه دیگه!: این جمله دو کلمه‌ای معمولاً از زبان خیلی از کسانی که به حریم خصوصی عروس و داماد وارد می‌شوند شنیده می‌شود. مراسم عروسی یک جشن خودمانی و غیر رسمی محسوب می‌شود که در آن هم میزبان که عروس و داماد هستند و هم مهمانان نسبت به همدیگر احساس راحتی و اعتماد می‌کنند. یکی از دلایلی هم که باعث می‌شود بعضی‌ها به لزوم احترام به حریم خصوصی عروس و داماد توجه کافی نکنند برداشت نادرست از همین مسئله است.
نشانه‌ای مبنی بر توجه: بعضی دیگر از ناقضین حریم خصوصی عروس و داماد، این رفتارشان را دلیلی بر تفقد و توجه نسبت به زوج جوان می‌دانند که اگر آن را انجام ندهند احساس می‌کنند که به اندازه کافی توجهشان را به آنها ابراز نکرده اند.
رسم و رسوم: بعضی از رسم‌ها که درست هم نیستند از گذشتگان به ارث رسیده اند. نکته مهمی که باید به دیگران گوشزد کرد این است که قدیمی بودن یک رسم لزوما به معنای درست بودن آن رسم نیست.
کنجکاوی درباره شب زفاف: یکی از رسوم غلط نظارت دیگران بر شب زفاف عروس و داماد است. قدیم‌ترها رسم بود که یکی دو نفر از طایفه عروس و داماد تا صبح پشت در اتاق آنها می‌ماندند تا خبر زن و شوهر شدن آنها را رسماً تأیید و به دیگران اعلام کنند. متأسفانه این طرز تفکر با اندک تغییراتی هنوز هم در بین بعضی خانواده‌ها رایج است و عمه و خاله و زن دایی و زن عمو و غیره و ذلک اگر رویشان نشود که از عروس چیزی بپرسند، خود را موظف می‌دانند که صبح با مادر و خواهر او تماس بگیرند و از کم و کیف ماجرا باخبر شوند.
کنجکاوی در جهیزیه: این که چند نفری از فامیل آن هم نه به شکلی که برای همسایه ها مزاحمت ایجاد کند، بلکه به صورتی موقرانه عروس و داماد را تا خانه بختشان همراهی کنند چیز بدی نیست و ربطی هم به نقض حریم خصوصی ندارد. مشکل از جایی شروع می‌شود که اقوام و آشنایان به بهانه همراهی، وارد خانه زوج جوان می‌شوند و کنجکاوی هایی را در مورد اسباب و اثاثیه زندگی آنها به خرج می‌دهند. برای مثال زیاد می‌بینیم کسانی را که بدون اینکه اجازه بگیرند حتی درِ یخچال و کشوهای فریزر آنها را هم باز می‌کنند و در کابینت و کمد تعداد سرویس های بشقاب و قاشق آنها را می‌شمرند. بهانه آنها هم سه کلمه است «خب رسمه دیگه.»
درست است که آمدیم عروسی، اما نباید اجازه بدهیم که این مسئله باعث بشود ما حریم خصوصی میزبان را زیر پا بگذاریم. بعضی از عروس و دامادها در کارت دعوتشان خیلی مؤدبانه درخواست می‌کنند که در طی مراسم از آنها فیلم و عکس گرفته نشود. اگر هم چنین درخواستی در کار نبود ما باید قبل از این که فیلم یا عکس بگیریم از عروس و داماد اجازه بگیریم. در مورد شب زفاف هم دیگر وقتش رسیده است که این رسوم نخ نما را کنار بگذاریم. اگر واقعاً به عروس و داماد توجه داریم و البته با آنها نسبت نزدیکی هم داریم در دوران عقد آنها را به یک کلینیک خوب و معتبر که توضیحات و آموزش‌های لازم را می‌دهد ارجاع بدهیم. نکته آخر این که اگر برای ورود به خانه عروس و داماد دعوت می‌شویم فقط یک مهمان باشیم.
چرا بعضی‌ها حریم خصوصی عروس و داماد را نقض می‌کنند؟
عروسیه دیگه!: این جمله دو کلمه‌ای معمولاً از زبان خیلی از کسانی که به حریم خصوصی عروس و داماد وارد می‌شوند شنیده می‌شود. مراسم عروسی یک جشن خودمانی و غیر رسمی محسوب می‌شود که در آن هم میزبان که عروس و داماد هستند و هم مهمانان نسبت به همدیگر احساس راحتی و اعتماد می‌کنند. یکی از دلایلی هم که باعث می‌شود بعضی‌ها به لزوم احترام به حریم خصوصی عروس و داماد توجه کافی نکنند برداشت نادرست از همین مسئله است.
نشانه‌ای مبنی بر توجه: بعضی دیگر از ناقضین حریم خصوصی عروس و داماد، این رفتارشان را دلیلی بر تفقد و توجه نسبت به زوج جوان می‌دانند که اگر آن را انجام ندهند احساس می‌کنند که به اندازه کافی توجهشان را به آنها ابراز نکرده اند.
رسم و رسوم: بعضی از رسم‌ها که درست هم نیستند از گذشتگان به ارث رسیده اند. نکته مهمی که باید به دیگران گوشزد کرد این است که قدیمی بودن یک رسم لزوما به معنای درست بودن آن رسم نیست.
چند مورد از نقض شدن حریم خصوصی عروس و داماد
در دسترس بودن تلفن همراه، عروسی‌ها را با یک معضل بزرگ روبرو کرد. حالا تقریباً مراسم ازدواجی نیست که نبینیم چند نفری، کوچک یا بزرگ هم ندارد، گوشی به دست دارند از عروس و داماد فیلم می‌گیرند. آن هم بدون اینکه قبلاً نظر آنها را پرسیده باشند و یا اجازه گرفته باشند. این دسته افراد فکر می‌کنند باید از همه عروسی‌ها عکسی در آلبوم خود برای یادگاری داشته باشند. بدتر اینکه با گرفتن فیلم می‌خواهند دیگرانی که در عروسی نیستند را هم در خوشی این جشن سهیم کنند. آن هم بدون اجازه از صاحب مراسم.
کنجکاوی درباره شب زفاف: یکی از رسوم غلط نظارت دیگران بر شب زفاف عروس و داماد است. قدیم‌ترها رسم بود که یکی دو نفر از طایفه عروس و داماد تا صبح پشت در اتاق آنها می‌ماندند تا خبر زن و شوهر شدن آنها را رسماً تأیید و به دیگران اعلام کنند. متأسفانه این طرز تفکر با اندک تغییراتی هنوز هم در بین بعضی خانواده‌ها رایج است و عمه و خاله و زن دایی و زن عمو و غیره و ذلک اگر رویشان نشود که از عروس چیزی بپرسند، خود را موظف می‌دانند که صبح با مادر و خواهر او تماس بگیرند و از کم و کیف ماجرا باخبر شوند.
کنجکاوی در جهیزیه: این که چند نفری از فامیل آن هم نه به شکلی که برای همسایه ها مزاحمت ایجاد کند، بلکه به صورتی موقرانه عروس و داماد را تا خانه بختشان همراهی کنند چیز بدی نیست و ربطی هم به نقض حریم خصوصی ندارد. مشکل از جایی شروع می‌شود که اقوام و آشنایان به بهانه همراهی، وارد خانه زوج جوان می‌شوند و کنجکاوی هایی را در مورد اسباب و اثاثیه زندگی آنها به خرج می‌دهند. برای مثال زیاد می‌بینیم کسانی را که بدون اینکه اجازه بگیرند حتی درِ یخچال و کشوهای فریزر آنها را هم باز می‌کنند و در کابینت و کمد تعداد سرویس های بشقاب و قاشق آنها را می‌شمرند. بهانه آنها هم سه کلمه است «خب رسمه دیگه.»
احترام را جایگزین کنیم
درست است که آمدیم عروسی، اما نباید اجازه بدهیم که این مسئله باعث بشود ما حریم خصوصی میزبان را زیر پا بگذاریم. بعضی از عروس و دامادها در کارت دعوتشان خیلی مؤدبانه درخواست می‌کنند که در طی مراسم از آنها فیلم و عکس گرفته نشود. اگر هم چنین درخواستی در کار نبود ما باید قبل از این که فیلم یا عکس بگیریم از عروس و داماد اجازه بگیریم. در مورد شب زفاف هم دیگر وقتش رسیده است که این رسوم نخ نما را کنار بگذاریم. اگر واقعاً به عروس و داماد توجه داریم و البته با آنها نسبت نزدیکی هم داریم در دوران عقد آنها را به یک کلینیک خوب و معتبر که توضیحات و آموزش‌های لازم را می‌دهد ارجاع بدهیم. نکته آخر این که اگر برای ورود به خانه عروس و داماد دعوت می‌شویم فقط یک مهمان باشیم.